Tavşanlar ailelere neler öğretebilir?

Aşağıdaki alegori Clifton ve Nelson’ın “Güçlü yönlerinizle yükselin” adlı kitabından alındı: Yemyeşil bir çayırda bir ördek, bir balık, bir kartal, bir baykuş, bir sincap ve bir de tavşan olsun. Onlar tıpkı insanlar gibi bir okulları olmasına karar vermiş. Kendilerini çok yönlü yapacaklarına inandıkları bir müfredat yaratmışlar: Koşma, yüzme, ağaca tırmanma, sıçrama ve uçma hakkında.

Okulun ilk gününde minik tavşan koşarak sınıfına gider. Orada bir yıldızdır. Bir tepeye doğru hızla koşar ve sonra elinden geldiğince çabuk geri gelir, artık kendini çok iyi hissetmektedir. “İnanamıyorum, zaten en iyi yaptığım şeyi yapmayı öğreniyorum " der. Bir sonraki ders yüzmekle ilgilidir. Tavşan klor kokusunu aldığında hemen, “Durun, durun! Tavşanlar yüzmekten hiç hoşlanmaz" der. Öğretmeni ona, “Bundan 5yıl sonra yüzmenin senin için çok iyi bir şey olacağını anlayacaksın " der. Minik tavşan kendini o kadar zorlamıştır ki bacağını incitir.

Ertesi sabah tavşan yüzme dersini bırakmak istediğini söyler. Öğretmeni, “Bu dersi bırakamazsın. Bu saatten sonra iki seçeneğin var, ya sıçramayı öğrenirsin ya da sınıfta kalırsın" der. Tavşan suya atlar. Paniğe kapılmıştır! Suda batar çıkar. Sudan baloncuklar yükselmeye başlar. Öğretmeni boğulduğunu görür ve tutup sudan çıkarır. Tavşancık çaresizce o an okulu bırakmak ister.

Eve gittiğinde anne ve babası, ona “Eğer tavşan milleti ilerleyecekse senin de bir diploma sahibi olman gerekir.

İste veya isteme o diplomayı alacaksın " diye ültimatom verir. Sonra minik tavşan, yaşlı, bilge Baykuş’u görür. Baykuş, tavşanın üzücü hikayesini dinledikten sonra kafasını havaya diker ve “Bizim insanların en iyi yaptıkları şeylere odaklanmalarını sağlayan okullarımız ve şirketlerimiz olabilirdi" der.

Tavşana ilham gelmiştir. İyi bir eğitim alırsa mezun olduğunda tavşanların koşmaktan başka bir şey yapmadığı, sincapların sadece sıçrayıp ağaca tırmandığı ve balıkların sadece yüzdüğü bir şirket kurabilirdi. Çayırlık içinde gözden kaybolurken içini çeker ve kendisine şöyle der: “İşte o zaman burası ne muazzam bir yer olurdu.”

Pek çok aile şirketi sahibi, kendi çocuklarının “iyi bir eğitim alacağı, değişik becerilerle donanacağı ve şirkete katılacağı” yönünde bir beklenti içindedir. Bu çocuklardan bazıları tıpkı bizim minik tavşanımız gibidir, yani belirli becerileri vardır ve sadece onları kullanmak isterler. Ancak maalesef ki onlardan her konuda başarılı olmaları istenir. Çoğu insan için en büyük rahatsızlık kaynağı hata yapmaktır. Onlar dam üstünde saksağan gibi olur, yani asla yeterli veya huzurlu olamayacakları pozisyonlara yerleştirilirler.

Kendi yeteneklerinin farkında olan insanlar için bu güçlü bir argüman haline gelir. Bu işe aşağıdaki basit alıştırmayla başlanılabilir: Birinci Adım Yapmakta gerçekten çok iyi olduğunuz işlerin bir listesini çıkarın.

İkinci Adım Bu liste üzerinde biraz çalışın ve yapmaya bayıldıklarınızı daire içine alın. Üçüncü Adım Yapmaya bayıldıklarınız listesinden hangilerini yapmak istediğinizi tanımlayın. Yapmak istedikleriniz sizin odaklanma alanınız olmalı. Bir insanın ilk işi aile şirketinden uzaklaşmak yönünde olabilir. Bunu bir deneyin ve sizi nereye götürdüğünü görün.

Eğer sizin istediğiniz neticeleri üretmiyorsa o zaman üçüncü adıma geri dönün ve yapmak istediğiniz diğer işlerden birini seçin ve işe koyulun. İlk çabanızdan edindiğiniz deneyim, üretme ve iyi performans gösterme çabanızı artıracaktır. Bu kişinin orada tutku bulma ve “onunla yaşama” şansı çok yüksektir. “Tutkuyla yapılan bir iş söz konusu olduğunda”, yanınıza bir göz attığınızda sizinle birlikte koşan tavşanı görme ihtimaliniz çok yüksektir ve hem sizin hem de tavşanın ağzınızın kulaklarınıza kadar yayılmış bir halde güldüğünüzü göreceksiniz.